مقدمه: هدف از این پژوهش اعتباریابی پرسشنامه جدید 4 عاملی سیستم خود انگیزشی زبان دوم بهعنوان یکی از عوامل تأثیرگذار بر یادگیری زبان انگلیسی بوده است. ازآنجائیکه سازه انگیزه نقش قابلمالحظهای در آموزش بهطورکلی و در یادگیری زبانهای خارجی بهطور اخص ایفا میکند، معرفی ابزار سنجشی که تصویر بهتری از فرد را ارائه نماید ضروری به نظر میرسد. روش: در این تحقیق از طرح پیمایشی به شیوه الگوی معادالت ساختاری از نوع تحلیل عاملی تأییدی استفاده شده است. تعداد 599 نفر )308 نفر دانشجوی خانم و 291 نفر دانشجوی آقا( در سطح پیش متوسطه و رده سنی 18-25 سال که در دانشگاه آزاد اسالمی-واحد تهران شرق در رشتههای مختلف تحصیلی مشغول به تحصیل میباشند، در این پژوهش شرکت کردند. ازآنجائیکه هدف از این تحقیق اعتباریابی پرسشنامه انگیزه بود، پرسشنامه جدید و بازنگری شده 4 عاملی سیستم خود انگیزشی زبان دوم مربوط به تیموری )2017( و پاپی و همکاران )2019( بر اساس نظریه خود ناهمسانی هیگینز )1987( به شرکتکنندگان ارائه شد. برای تحلیل دادهها، ابتدا از نرمافزار آماری SPSS و در مرحله بعد از نرمافزار آماری AMOS استفاده شد. تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از الگوی معادالت ساختاری جهت اعتباریابی پرسشنامه فوق )شامل 4 مؤلفه( استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که پرسشنامه جدید 4 عاملی سیستم خودانگیزشی زبان دوم قابلقبول ً مناسبی برخوردار است. پایایی و روایی مدل نیز رضایتبخش بود. در بوده و از برازش نسبتا حقیقت پرسشنامه 4 عاملی فوق برازش مناسبی را نشان داد. بحث و نتیجهگیری: بر اساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که ابزار اندازهگیری جدید شامل 4 مؤلفه خود )خودآرمانی از نگاه فرد و دیگران و خودبایسته از نگاه فرد و دیگران( ابزار مناسبی برای یادگیری زبان انگلیسی بهعنوان زبان خارجی تلقی میگردد. کاربرد آموزشی و پیشنهاداتی بهمنظور تحقیقات آتی نیز ارائه گردید.